donderdag 14 februari 2013

I wish I was free

Ik wou dat ik vrij was. Dat ik kon doen wat ik wilde. Dat ik kon kiezen. Dat ik bij de wereld hoorde en ook iemand was.

De afgelopen weken ervaar ik twee totaal verschillende dingen. Energie afgewisseld met zwakte. Nu zou je zeggen dat ik blij ben met de energie. En dat ben ik ook voor een deel, maar de zwakte komt dan altijd weer zo hard aan. Want dan komt ie altijd. Ik haat de momenten van energie naar zwak gaan. Ik voel het als een faling. Daar ga ik weer. Zwak...

Depressief he? Vind ik ook hoor, maar dat is mijn leven en mijn ziekte. Depressief. Ik kan er wel wat anders van gaan maken. Ooit was ik vrij en deed ik alles wat ik wilde. Treinreizen, plannen maken. Nu ben ik op. De medicijnen en de ziekte maken me als een ander persoon. Ik voel me beperkt en niet vrij. Mensen om me heen zouden mij niet persé zien als een depressief persoon, denk ik. Zal ik mijn masker eens af doen? Gewoon voor de lol, 1 keertje maar.

Ik schrik ervan als ik dit over lees. Dit stukje heb ik vrij snel getypt en besef dat ik voor mezelf ook veel ontken. Over hoe het echt voelt, om ziek te zijn. Maar we gaan gewoon door met elke dag alles in te nemen. En ik moet zeggen dat het een beetje sneller gaat allemaal. Ik slik nu bijna 36 weken anti-biotica. Al 40 weken slik ik medicatie. En al 46 weken loopt dit hele traject al. Bijna een jaar! Nu nog een jaar en dan hoop ik toch een stuk beter eraan toe te zijn. De arts zei me wel dat het net zo goed nog een jaar langer kan duren. Soms denk ik: waar werk ik eigenlijk naar toe? Ik moet me beseffen dat dit hele traject een probeersel is en dat het misschien uiteindelijk niet veel gaat doen. Toch heb ik dat gevoel niet. Ik heb wel het gevoel dat ik altijd een zwakkere gezondheid ga hebben en dat ik naar de anti-biotica allemaal andere dingen moet gaan slikken om de restverschijnselsen te coveren. I don't care anymore. Ik ga er alles aan doen om mijn leven een beetje vorm te geven. Maar stiekem denk ik ook wel eens: wat als het zo blijft? Wat als dit het is, en niet beter wordt? Dat zou best een kutleven zijn. En vooral omdat de rest van de wereld het wel allemaal maakt. En ik zit hier...

Het depressieve gaat maar door he? Ik ga toch echt positief afsluiten. 25 februari moet ik naar de arts, hoogstwaarschijnlijk stop ik met de anti-biotica en krijg ik iets anders. Hopelijk ga ik me dan beter voelen en voel ik me niet zo brak. Olé!

O ja, ook grappig. Mensen die zeggen: laat je niet zo hangen. Pfff, wil jij mijn ziekte een weekje?

Liefs,
Shannon



~I'm waiting for another day
I'm waiting for the clock to reach the six and twelve
I'm waiting for a holiday
I'm waiting for myself

And all I seem to hear is: Stop, Stop
I'm catching up on you
Don't leave me behind
I can't see a soul out here
It's Dark, Dark
I'm catching up on you

And all I wonder is: Why?
Why do i try to start running
What am I running for?~

ps. Als ik beter ben, ga ik reizen :))))))))