dinsdag 29 september 2015

Back to Black

Zes maanden lang hield mijn lichaam het vol om zich goed te voelen, te sporten, leuke dingen te doen, te genieten. Van vrije vlinder, terug naar binnen, Back to Black. Helaas begon het allemaal weer eind juli. Na een ontzettend goeie periode begon ik weer wat plekjes eczeem hier en daar te krijgen. Toen ik me er ook nog slecht bij begon te voelen, werd ik wel angstig. Het ging snel en ik zat alweer volledig binnen. Ik voelde me heel moe en het ging allemaal niet meer. De huisarts gaf me prednison. Uiteraard een gevaarlijk middel om te slikken bij Lyme, maar de klachten werden weer zo onuithoudbaar. Het zijn moeilijke keuzes, maar als je weet dat je je van prednison beter gaat voelen, dan neem je het gewoon. En al snel voelde ik me beter. Het nadeel van prednison is dat je het maar kort kan slikken, anders krijg je bijwerkingen. Ik kreeg die al vrij snel, vooral pijn in de spieren en het gevoel te zakken door je benen. Na 10 dagen ermee gestopt, maar mijn eczeem bleef. Over laten nemen door zware hormoonzalf en raar maar waar: alles verdween als sneeuw voor de zon. Helaas na 1,5 week kwam weer alles in alle hevigheid terug. Nu niet mijn armen en nek, maar mijn gezicht, ogen en hoofdhuid moesten eraan geloven.

Eczeem in je gezicht is heel heftig. Je gezicht zet zich op en daar komen allemaal ontstekingen die erg pijn doen. Ik had nu vooral rondom de ogen het ernstig te verduren. Ik kreeg vocht rondom mijn ogen en dat werden akelige ontstekingen. Mijn energie werd zo laag dat ik alleen maar de hele dag op de bank lag of sliep. Weer helemaal terug bij af. Vreselijk verdrietig over hoe het zover had kunnen komen. Eerst naar de bio-resonantie arts geweest en daarna toch maar weer naar de huisarts. Prednison bleef de enige uitkomst, maar ik nam het niet. Twee kuren achter elkaar leek me niet verstandig. Ik besloot Tavegil te proberen (antihistaminica) en iets zwaarder dan andere. In het begin leek het even beter te gaan, maar eigenlijk ging ik daarna nog meer achteruit. Wat kun je moe worden van dat spul. In paniek ben ik het internet gaan afspeuren naar alternatieve wegen. In het reguliere circuit kunnen ze me niet helpen. De arts heeft me gezegd dat er over allergie weinig bekend is en dat hij me alleen maar prednison mee kon geven. Ik heb het maar aangenomen voor het geval het echt weer te erg wordt. Dat is het eigenlijk al.....

Het werd weer eenzaam. En depressief. Ik had het gevoel al een tijd niet meer gehad, maar het pakte me en liet me niet meer los. Opgesloten in dit lichaam dat schijnbaar maar ziek wilt blijven.

Ik hoop echt dat het snel weer beter met me gaat. Uit ellende ga ik nu acupunctuur proberen. Kijken of dat enige verlichting kan geven. De klachten duren nu alweer zolang dat ik er echt helemaal doorheen zit. Intussen ook in een sociaal isolement gekomen, geen zin en te moe...

°I have nothing left
in my heart, in my soul°