woensdag 25 september 2013

Hoe het verder zal gaan...

Hoe het verder zal gaan. Ik heb eerlijk gezegd geen idee. Slecht nieuws horen is raar. Deze maand ging ik vol goede moed naar de arts. De uitslagen waren binnen. Er werd getest op Lyme, Ehrlichia en een soort van herpes virus. Doordat mijn eczeem compleet weg was, voelde ik me veel beter die afgelopen twee weken. En na 38 weken anti-biotica moest het nu wel negatief zijn. Ik ging (te?) luchtig naar mijn arts om te horen dat alle testen negatief waren en ik nu alleen nog hoefde aan te sterken. Ik was beter. Maar helaas niks is minder waar. Ik ging rustig zitten en ze pakte als eerst de Ehrlichia uitslag, deze is negatief. Tranen sprongen in mijn ogen van blijdschap. De arts keek me een beetje vragend aan waarom ik blij was. Al vrij snel sprak ze de volgende woorden: "De Lyme testen zijn nog steeds positief en daarbij een herpesvirus, zoals ik al dacht. Zelfs twee positieve, actieve infecties". Op zo'n moment wordt je wereld opeens even heel vaag. Mijn hart ging heel erg tekeer en voelde kort even alsof ik even op moest staan om de schrik eruit te laten. Dat deed ik niet. Ik bleef zitten en begon zachtjes te huilen. Ja, het was echt een triest gezicht, denk ik.

Ik ga weer behandeld worden. Ik ben hier erg verdrietig om. Van 2012 en 2013 kan ik me alleen maar herinneren dat ik veel ziek werd van de medicatie. In 2014 zal ik hier weer aan moeten geloven. Ik kan het gewoon niet geloven dat de behandeling van 1,5 jaar rotzooi slikken niet geslaagd is. Ik heb er de dag van de uitslagen de hele dag om gehuild en voor me uitgestaard, maar nu MOET ik door. Het is niet anders. Ondertussen is het met het goed voelen ook wel afgelopen. De twee weken waren echt zeldzaam. Waarschijnlijk kwam het van de anti-allergie medicatie die het dan kort lukt alles te onderdrukken, maar dan opeens de ziekte het toch overwint, de weerstand weer lager wordt en daarom dus weer opnieuw ziek wordt.

De laatste weken is de vraag vaak door mijn hoofd gegaan of ik deze ziekte ooit ga overwinnen. Tuurlijk moet ik op deze vraag volmondig JA blijven antwoorden, maar is dat realistisch? Artsen kunnen zeggen wat ze willen over dat het te genezen is. Toch lees ik op fora de echte ervaringen van mensen. Ik zie bijna niemand die geheel klachtenvrij is. Vaak hebben ze Lyme en klachten, of Lyme en weinig klachten, of Lyme en geen klachten. Ik lees zeer weinig over mensen die geen Lyme en geen klachten meer hebben.

In oktober moet ik naar de arts. Dat wordt natuurlijk weer spannend. Dan krijg ik de behandeling met natuurlijk weer anti-biotica... Maar welke gaan ze nemen als die andere niet eens aangeslagen is? Daar is de arts zelf ook nog niet uit, maar dit zal ze gaan bespreken met andere artsen. Dat is erg fijn. Verder moet ik naar de neuroloog voor een hersenonderzoek.

Tot slot zeg ik nog: ik heb er allemaal helemaal geen zin in, maar het moet maar...
~Until I had nothing left
Nothing, no
I was forced to let it go~