Locked up Abroad

Vorige week was ik erg ziek. En niet alleen ziek, ik was ook nog eens erg depressief. Ik voelde me waardeloos, lag te braken en had moeite met lopen. Overal ontzettende pijn, maar vooral de pijn in mijn hoofd en het braken waren echt niet leuk. Mijn lichaam was op. Op van de anti-biotica. Moe en uitgeput. Mijn geest ook. Ik voelde me net een zombie, en heb veel gehuild. Gewoon van ellende. Dan denk je dat je een super moeilijke periode hebt gehad, en dat had ik ook, en dan wordt je weer ziek. Ik begreep wel waarom ik depressief werd. Ook van de medicijnen kun je depressief worden. Vooral als je lichaam het niet meer aan kan, de gifstoffen niet kan afvoeren. Het was één van de moeilijkste periodes van mijn behandeling, en zelfs van mijn leven. Ik dacht dat ik misschien wel niet meer eruit zou komen.

Het enige waar ik me enigszins mee kon identificeren was met het programma Locked up Abroad. Ik weet niet waarom, maar op de één of andere manier voelde ik me zo opgesloten en alleen. De mensen in dit programma smokkelen drugs en worden opgepakt, moeten naar de gevangenis ergens in the middle of nowhere. Je ziet mensen vertellen over hun wanhoop en machteloosheid. Dat ze maar niet uit die situatie komen en de tijd moeten uitzitten. Zo voelde ik me ook de hele week. Ik zat doodziek, opgesloten tussen die vier muren. Ik wou eruit, maar ik kon niet. Zo voelt in het algemeen ook met mijn ziekte, je kan het niet ontvluchten, je moet het uitzitten. Omdat het ondertussen al bijna 8 jaar duurt, voelt het als een soort gevangenisstraf. Maar wat heb ik dan gedaan om dit te verdienen? Daar ben ik nog niet uit. Maar zoals ook te zien is in het programma: je komt altijd weer vrij :)

Met de anti-biotica ben ik meteen gestopt, toen ik begon met braken. Ik hoefde eigenlijk nog maar 1 pil, maar ik denk echt dat de grens van aankunnen bereikt was. Ik stond achter mijn beslissing. Vorige week ben ik begonnen met het nieuwe medicijn Ozon/Parozol. Het is rotzooi, zegt de arts, en ze maken er zwembaden mee schoon. Op zich best grappig en het smaakt ook alsof ze er zwembaden mee schoonmaken. De derde dag was ik eigenlijk al gewend aan de smaak. Er veranderde al vrij snel iets. Mijn klachten, ziek zijn en depressie verdwenen als sneeuw voor de zon! Het is heel verrassend. Ik dacht dat ik juist heel ziek zou worden van dit spul. Maar tot nu toe voel ik me eigenlijk best lekker! Geheel onverwacht, maar echt super om te voelen. Geen idee hoe het verder gaat verlopen nu, maar dit gevoel wil ik echt vasthouden :)

In februari moest ik naar de arts en we waren het er sowieso allebei over eens te stoppen met de anti-biotica. Verder krijg ik nu wel wat onderzoeken. Die gaan de komende weken plaatsvinden. Ik ben benieuwd wat eruit komt en of we aan bepaalde klachten iets kunnen doen. Ik hoop het!Mijn arts en ik zitten in ieder geval op één lijn, wat ook wel heel erg fijn is!

Tot de volgende :)

ps. Ik bedenk me net: stel je voor, ik blijf me zo lekker voelen als de afgelopen 3 dagen. Dat zou echt geweldig zijn :)

 
~Voices forgotten
I hear them close by
Sounds of freedom make me wanna try
Freedom~