vrijdag 2 november 2012

Behandeling (tijdelijk) gestopt

Hallo allemaal,

Het is weer een maand geleden dat ik voor het laatst schreef. In deze maand tijd is wel het één en ander veranderd. Midden oktober voelde me in een paar dagen niet lekker worden. Ik had hele erge pijn en druk in mijn buik. Dat heb ik vaker gehad, maar dit keer duurde het wat langer. Ook begon ik me meer wankel te voelen en wat duizelig. Elke dag wandel ik een stuk, maar aan het einde van de week was ik op. Wat is dit nou weer? Dacht ik. Maar ook besefte ik dat ik ondertussen al 23 weken zware anti-biotica slikte en dat mijn lichaam wel eens aan het protesteren zou zijn. En dat was ook het geval. Ik werd bezorgd en ik belde de arts. Die kon eigenlijk weinig voor me doen, alleen maar zeggen dat het er allemaal bij hoort. Ik had een weekje weg gepland en was heel bang dat ik niet zou kunnen gaan. De dag erna ben ik toch gegaan. Die avond begon mijn hart tekeer te gaan, werd ik misselijk en moest ik braken. Die nacht was echt vreselijk. Mijn hart sloeg echt ontzettend hard. Ook was mijn buik opgezet. Uiteindelijk is de dokter gekomen, omdat ik dacht dat ik wel eens een blinde darm ontsteking kon hebben. Gelukkig was dit niet het geval. En na deze opluchting, ben ik weer langzaam wat dingetjes gaan ondernemen. Het was een hele leuke week, maar ik voelde me zwak, brak en niet lekker. Maar ik ben toch blij dat ik doorgezet heb. Het is niet iets dat je elke week kunt doen, want eigenlijk negeer je gewoon de signalen van je lichaam. Die dag heb ik mijn arts in Maastricht gebeld en ik hoefde niet eens veel te vertellen, toen zei hij al: Stop er maar eens even mee. Bam! Serieus? Dacht ik. Ja, stoppen met alle medicatie (zijn 5 verschillende). Het gesprek duurde echt heel kort, dus ik was even sceptisch. Maar ik voelde al aan dat het nu beter zou zijn om te stoppen. Mijn lichaam gaf het echt aan. Naar mijn gevoel was het gewoon teveel geworden, teveel anti-biotica en mijn lichaam kon het niet meer aan.

Ik ben nu bijna 3 weken gestopt en ik voel me... anders, niet direct veel beter, maar anders. Maar wat nu? Ik zit met mijn handen in het haar over wat nu te doen. Ik ga erover praten met mijn arts, maar hij zegt dat ook altijd dat het moeilijk is in te schatten waar je nu staat en wanneer je moet stoppen. Ik weet in ieder geval dat dit niet het einde is van de behandeling. Dat ik binnenkort weer verder zal gaan. Maar of het goed is om weer te beginnen met deze zware behandeling dat zal moeten uitwijzen, als ik weer start. Zucht... ergens wil ik echt niet meer doorgaan, weer die vieze pillen elke dag, maar als ik weer start, ga ik er weer voor!

Ik wil iedereen heel erg bedanken voor de lieve zorgen. Mensen die er elke dag weer voor me zijn en me heel veel steun geven.

Tot de volgende :)

Liefs
Shannon


~When you think there's no way out
And all you see collides
Hope will in the end chase all your fears away~

2 opmerkingen:

  1. Uit alles blijkt wel dat je een vechtertje bent Lieve Shannon, ja ik ben er miss niet elke dag voor je maar in gedachte ben ik wel vaak bij jou en hoe jij je zal voelen, ik hoop echt voor je dat je je in de toekomst beter zult gaan voelen want dat verdien je echt. een liefdevolle groet van mij <3 Reinier

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hey Shannon,

    Ik herken superveel in je blog. Nu ook, stoppen of doorgaan? Ik zit nog lang niet op dat punt, maar ik weet dat het eraan gaat komen, en ik snap de moeilijkheden die daar bij zitten. In mijn behandelplan staat: stoppen nadat je 4 maanden symptoomvrij bent. Maar door alle troep die je slikt ga je je ook beroerd voelen, en wat komt door de lyme en wat komt door de pillen? Maar te vroeg stoppen kan er weer voor zorgen dat niet alle lyme weg is en weer vrolijk doorgroeit. Dilemmas dilemmas. Veel sterkte met alles!

    BeantwoordenVerwijderen