Eindelijk weer eens een blog. First things first: ik heb 36 injecties autovaccin afgerond. Het was een hele lange en zware weg. Acute Lyme werd getest en deze kwam negatief terug. Goed nieuws, maar dit zegt niks over chronische Lyme. Lyme kan altijd weer actief worden. Dus ik ben er nu wel zeker van dat genezen van Lyme zo goed als niet bestaat. Someone proof me wrong.
In februari werd de laatste spuit gezet en begon het wachten op verbetering, maar weken later kon ik niet zeggen dat het beter ging. Allergische klachten, jeuk en pijn, huid kapot, elke dag wakker worden; zo moe en de dag nog moeten beginnen. Ik begon een eczeem detox dieet, dat echt wel iets deed, maar toen kwam hooikoorts en mijn immuunsysteem ging ermee aan de haal. Het eczeem detox was erg zwaar, maar als het iets doet, is het makkelijk te doen. Toen hooikoorts roet in het eten gooide, had ik geen zin meer in het dieet. Het eindeloos voorbereiden van maaltijden en dan geen verbetering meer merken, ik was er zo klaar mee. Maar ook was ik klaar met de dagelijkse klachten. Het is niet dat ik niks kan of geen energie had, maar de allergie vloerde me echt. En zo kwam ik midden juni tot een besluit, waar ik in eerste instantie maar niet achter kon staan.
Ik had namelijk een mestcelremmer (Nalcrom) en anti-histaminica (Ketotifen) voorgeschreven gekregen ergens in een ver verleden. Maar ik wilde er niet aan, omdat ik hoopte zo ver mogelijk van de reguliere middelen te blijven. De meeste middelen lossen het gevolg op en niet de oorzaak. De autovaccin was ook een poging het nog te proberen om het allergie probleem op te lossen. Met de hooikoorts kwam ik erachter dat met hoe hard ik ook probeer te dieten, alle triggers probeer weg te halen, het eigenlijk dweilen met de kraan open is. Mijn systeem is door de Lyme gewoon op alles gaan reageren en al die triggers vermijden is onmogelijk.
Op een bewolkte dinsdag avond besloot ik alleen een wandeling te maken. Ik kwam buiten en alles klapte me dicht. Ik begon hevig te zweten en mijn ogen deden pijn van de allergie. Op mijn huid vormden zich weer nieuwe eczeem plekken. Eenmaal thuis pakte ik de medicatie uit de kast. Zo, en nu is het afgelopen! Ik wachtte tot 12 uur snachts, tijd dat je het medicijn het beste kan nemen, nam het en ging naar bed. Nu 10 dagen later zijn mijn klachten met 40% minder. Ik heb het gevoel dat ik ademruimte krijg. Ik ben nu aan het kijken wat de juiste dosering is.
Maar je kunt niet geloven wat dit met mij doet als mens. Ik voel me al zoveel beter! En misschien is het ook allemaal veel te vroeg om er iets over te zeggen, maar ik kan weer ademen. Ik word niet meer wakker alsof er een trein over mij heen is gereden. Ik voel mij zeer dankbaar. Er zit natuurlijk een maar aan. De medicatie lijkt dus aan te slaan, maar voor hoelang? Vaak weet ik van dit door medicijnen dat je lichaam eraan went en uiteindelijk de klachten over het medicijn heel zullen gaan. Dit kan, dit hoeft niet het geval te zijn. Maar dan heb ik nog de Nalcrom die ik dan kan nemen. Die slik ik nu nog niet, maar dit zal wellicht een goeie aanvulling zijn, maar alles op zijn tijd!
Ik wil afsluiten met dat ik in deze 1,5 jaar dat autovaccin heel veel geleerd heb, beter mijn grenzen weet, wat ik wel en niet kan. Veel steun van mensen heb gehad die om mij geven en mij er echt doorheen hebben gesleept, jullie weten wie jullie zijn. Daar ben ik jullie echt zo dankbaar voor. Chronische Lyme is een hel en op zoek gaan naar genezing/verbetering is een hels proces. Iedereen die hier doorheen gaat is een held, draagt veel pijn en verdriet met zich mee. Zie deze mensen en kijk naar ze om, ze hebben het echt nodig!
They couldn't have protected you from anything
Once in flight they would have let go
You would have once again wound up below
Only broken~
Prachtig geschreven Shannon
BeantwoordenVerwijderen