Het ging ook bijna te lang al goed...

Ik weet het nog. Ik weet nog hoe ik s'morgens wakker werd en geen pijn had. Eerder op moest staan omdat ik elke dag dat make-upje weer op kan doen. Hoe ik minutenlang voor de kledingkast stond en dacht: ik kan alles weer dragen en alles zit weer lekker. Hoe ik in de spiegel keek en dacht: yes, die zieke randen in mijn gezicht zijn weg. Ik heb een open blik. Zin in het leven. En nu zie ik mezelf voor diezelfde spiegel staan. Een drie dubbele, vochtige en ontstekende rand onder mijn ogen. Het doet al pijn om er naar te kijken. Deze morgen werd ik wakker met pijn. Het lukte me niet om op te staan na een hele nacht pijn en jeuk. Ik kijk op mijn telefoon: 12:30... Ik raap me bij elkaar om op te staan. De legging die ik elke dag aan doe ligt al klaar. Make-up zit achter de rits opgesloten in mijn make-up tasje.

Het ging bijna te goed dit jaar. Vanaf december 2018 kroop ik weer uit een groot dal. Ik was 2 maanden teruggevallen en door behandeling kwam ik er na 2 maanden weer uit. En toen ging het goed... en bleef het goed gaan. Tot vorige maand, midden augustus, en het ging weer even snel als altijd. Ik voelde me met de dag zwakker en meer moe en dan begin je het al snel te zien aan mijn gezicht: ik word weer ziek. Ik had ergens het vertrouwen dat weer weg zou trekken, dat ik dit keer sterker zou zijn en dat ik dit keer niet zo ziek zou worden. Ik had niet gedacht dat het nog zou voorkomen dat ik elke dag weer ziek wakker zou worden, maar nu is het weer zover. And fair of niet, ik moet ermee dealen.

Emotioneel hield ik me best goed sterk. Ik had heel erg in mijn hoofd geprent dat ik er weer uit zou komen, maar hoe langer het duurde, hoe meer ik weer die hoop begon te verliezen. Ik probeer hem telkens weer te vinden. Naar hoe langer de pijn duurt, en het niet slapen, hoe moeilijker het wordt. Ik hou normaal niet zo van donkere plaatjes met engelen, maar deze afbeelding zegt het helemaal. Je hebt je vleugels nog, maar je kunt ze niet gebruiken om uit te vliegen. Ik moet nu roeien met de riemen die ik heb en dat haat ik, omdat het zo bar weinig is...

Behandeling komt eraan. Ik vermoed zelf dat ik (weer) een flinke candida overgroei heb waar mijn immuunsysteem nu weer constant op reageert en waarschijnlijk weer ontstekingswaardes in de darm. Dan is het hopelijk weer 2 maanden behandelen en dan hoop ik dat ik weer uit dit dal klim. Oorzaak vermoed ik stress, ik heb heel wat stressvolle weken gehad privé dat heel zwaar voor me was. Daarbij wellicht toch teveel fruit. Dit jaar at ik zo ontzettend gezond, dus aan mijzelf heeft zeker niet gelegen. Ik zorgde goed voor mijzelf, maar soms is ons lichaam een raar ding. Misschien had ik rust nodig en zette het lichaam mij op de plek. Voor nu is het belangrijk om de uitslagen te krijgen en dan de behandeling te starten. Ik ga er weer uitkomen en dat zinnetje probeer ik maar te blijven herhalen. Ik ga eruit komen, ik ga eruit komen, ik ga eruit komen....

~I'm breathing though a part of me died
it doesn't seem right
I'm standing
as life lingers on~

Me and the tick

Veel mensen vragen me wat ze moeten doen bij tekenbeet om geen Lyme te krijgen. Vaak in paniek. Daar wil ik graag iets over vertellen, want bij mij is het toch net allemaal iets anders gegaan. Er is namelijk een groot verschil in gedrag tussen mij en meeste mensen die een tekenbeet krijgen.

Laat ik beginnen met vertellen dat ik op vakantie was in Oostenrijk. Niks aan de hand, rollen door het gras, wandelen door de bossen, paardrijden. Behoorlijk gevaarlijk tekengebied, maar daar dacht men in 2005 nog niet zo aan. Het was veel onbekender dan nu. Op één van de laatste dagen vond ik, na het douchen, een klein grijs puntje op mijn borst. Het leek op een klein vastplakkend steentje. Dat bleek dus een uitstekende teek te zijn wat ik niet wist. Uiteraard heb ik het proberen te verwijderen, maar dat ging niet zomaar. Ik heb meerdere malen het tussen 2 nagels eruit proberen te pakken. En dat was natuurlijk een hele grote fout. Daardoor heeft de teek de inhoud van zijn maag kunnen uitbraken. Omdat een behoorlijk percentage besmet (meer dan 80%) is met ziekte van Lyme en andere co-infectie in Oostenrijk, was ik gedoemd om ziek te worden met die ene handeling. Na 5 minuten was het me eindelijk gelukt en toen trok ik dus een heel beest eruit. Natuurlijk geschrokken. Dit is dus anders dan dat je de teek met een tekentang verwijderd en dan is de kans op Lyme ook nog aanwezig, laat ik daar duidelijk over zijn. Maar als je een teek uitknijpt en de teek is besmet, geef je jezelf gewoon een portie Lyme en andere ellendige co-infecties.

Wat ik zelf wel erg jammer vind, is dat ik daarna naar de huisarts ging en me wegstuurde ZONDER anti-biotica of een test. Het had misschien mijn kans op ziek worden kunnen beperken. Maar ja, dat is gebeurd en ik moet er nu mee leven. Sterker nog: ik leef er nu mee.

Wat je echt moet doen als je een beet krijgt en Lyme besmetting persé wilt voorkomen, is voor mij ook nog een raadsel. Ik hoor er 1000 verschillende verhalen over. Wat ik wel weet is dat het een vreselijke en gemene ziekten is die je hele leven overhoop haalt.

Een leven met chronische Lyme was blijkbaar de weg die ik moet bewandelen in dit leven. Toen ik eenmaal ziek werd, zijn al mijn plannen en dromen die ik had toen ik 18 was, gewoon weg. Ik heb nooit meer dat zorgeloze leven van toen kunnen oppakken. Maar ik leef er nu wel mee en ik haal alles uit het leven wat erin zit. Anders dan dat ik me voorgesteld had en met klachten, maar als ik me beter voel, sta ik aan de deur om weg te gaan. Maar als ik ziek ben, laat ik me niet graag zien en dan kan ik mezelf ook niet laten zien...

Nog even een filmtip. Brain on Fire (staat op netflix) herkende ik mezelf met de klachten die het meisje heeft. Behalve de ernstig stemmingsschommelingen. Maar voor het eerst voor mij echte herkenning in een film.

Meer informatie over wat je moet of kan doen bij een tekenbeet kun je hier lezen: https://lymevereniging.nl/lyme/veelgestelde-vragen/

~Reverse my fall and leave me there
Nerves my soul into care
Turn this soul and if it's fair
Then you'll might as well leave it there~

An honest blog

Het langdurig ziek zijn begint zijn tol te eisen. Ik ben volledig uitgeput van het weinig slapen, ik ben moe van ziek wakker worden, ik ben moe van het thuis moeten zitten, ik ben moe als ik s'morgens op sta en ik ben moe van de pijn. De afstand tussen mij en andere mensen is zo groot geworden, dat ik het gevoel heb dat niemand me begrijpt. En dat voelt ontzettend eenzaam, voelt als eenzaamheid in je lichaam. Ik ervaar mijn lichaam als een gevangenis. Ik wil het helemaal niet hebben over dingen die niet leuk zijn, over eenzaamheid. Ik kan geen verhaaltjes meer opzetten over positiviteit of verbetering, want die is gewoon niet echt. Ja, andere dagen zijn zwaarder dan andere, maar dat is dan ook het enige lichtpuntje. Over het algemeen kom ik er maar niet uit.

Deze blog is helaas niet meer alleen een Lyme blog. Sinds een paar maanden heb ik ook de diagnose gekregen dat ik een auto-immuunsysteem ziekte heb. Wat mijn immuunsysteem in principe doet, is vechten. Het reageert dus tegenwoordig op alles, 24 uur per dag. En wat krijg je daarvan: een hel aan klachten. Mijn grootste klacht hiervan is: atopie. Bij mij uit het zich in extreme allergische reacties en ontstekingen onder de huid (eczeem). Deze klachten zetten mijn hele lichaam eigenlijk weer in een gevangenis en ik kan helaas al weken niks. Ik kon al niet veel, maar nu is het weer zo extreem dat ik weer thuis zit.

Ja, ik had ook beter verwacht. Ik kreeg al berichtjes van mensen die dachten dat het ik het leven aan het vieren was, maar helaas, want dit speelt nu al 16 maanden dat ik er zo slecht aan toe ben. Ik lijd op dit moment aan verschillende ziekten:
- de ziekte van Lyme
- auto-immuunsysteem ziekte
- Topical Steriod Withdrawal (het afkickproces van corticosteroïden)
Alle drie maken ze eigenlijk het hele systeem kapot, in de war of totaal niet balans. Dit probleem is nu zo groot geworden, dat ik heel gericht naar oplossingen bent aan het zoeken. Ik heb daarom 10 weken lichttherapie geprobeerd. Dat leek goed te gaan, maar mijn lichaam kon de UVB lichten op een gegeven moment niet meer aan. Daarbij doet dit alleen iets voor de huid en niet voor de auto immuunziekte. Ik heb een heel goed gesprek gehad bij de arts en de enige behandeloptie regulier is: afweeronderdrukkende middelen. En dat is helaas voor mij geen optie. Lyme gaat dan vrij spel krijgen en dat is gevaarlijk. Na veel zoeken kwam ik op een middel dat ik zeker wil gaan proberen. Het is een regulier middel, maar wordt in lage doseringen ingezet voor vele soorten auto-immuunziekten: Low Dose Naltrexone (LDN). Het is echt mijn laatste hoop op verbetering....

Volgende week ga ik voor het eerst naar een nieuwe arts. Als mijn lichaam het aan kan, mag ik dan hopelijk beginnen met de LDN. Dat is nog even spannend, want het is niet slim om te beginnen als je bijvoorbeeld een candida hebt. Dus eerst worden er wat dingen getest. En dan na een paar maanden kan ik zeggen of het iets voor me doet. Ik hoop het zo...

En zo laat de ziekte van Lyme, die ik nu al 12 jaar heb, zijn sporen achter. Nooit had ik gedacht dat die ene tekenbeet in 2005 mijn hele leven in het teken zou zetten van overleven, naar artsen gaan en behandelingen. Het leven gaat gewoon echt aan me voorbij, alsof ik aan de zijlaan sta te kijken. Ergens heb ik nog hoop, maar ik heb ook totaal geen hoop meer. En dat komt, omdat ik weet dat ik de zwaardere medicatie toch niet mag hebben. Ik ga hoe dan ook door, met zoeken en met vechten. Hopelijk ga ik er ooit uitkomen.

~Maybe maybe maybe maybe someone
Maybe maybe maybe maybe something
Save me save me save me save me someone
Save me save me save me save me something~

I feel free

I feel GOOD! Hieronder staat hoe dit me gelukt is! Een nieuw blog vol updates! Zoals jullie weten ging ik het afgelopen half jaar een door een extreem zware periode. Dit kun je lezen in mijn vorige blog. Maar... Ik ging opeens met stappen vooruit. Het leek alsof mijn lichaam was afgekickt van de hormonen en nu eindelijk kon gaan opbouwen! Juni werd een goeie maand, met wat kleine terugvallen. En nu, in juli, ga ik echt goed vooruit. Dat uit zich ook in de onderzoeken die gedaan zijn. Ik zal hieronder even opsommen wat er allemaal uit is gekomen.

Natuurarts
Sinds april ga ik naar een arts in Breda. Ik ging daar eigenlijk alleen heen voor een meting met de Oberon scan en Levende bloed analyse, maar omdat de resultaten zo goed klopten, ben ik er ook een behandeling gestart met Banderol, zilverwater, Rain Soul, ADHS, detoxmiddelen fase 1 & 2, probiotica, vitamine D, vitamine B12. Dit alles icm 2 keer bioresonantie in 10 dagen. Ik was wel een beetje sceptisch, ik was namelijk zo ziek. Ik viel na de behandeling telkens hard terug. Maar na een week ging ik dan verrassend vooruit. Zo heb ik dat weten op te bouwen totdat het dus nu zo goed met me gaat. Nadat ik alle supplementen op had, ging ik deze week terug. Ik ben zo ontzettend vooruit gegaan! Organen zijn tussen de 10% en 35% vooruit gegaan. Lyme op 0,4 (niet actief), dat is zeer laag. Mycoplasma 1,4 (niet actief). Weg gaan we het niet krijgen, maar dit heb ik maar mooi bereikt! En dit met een vrij eenvoudige behandeling.

Rain Soul
Voor de Levende bloed analyse moet ik even een belangrijk onderdeel erbij pakken: Rain Soul. Zeer sceptisch begon ik aan dit middel dat voornamelijk bestaat uit zaden. Het zou je cellen weer mooi rond maken en vooral belangrijk: je cellen kleven niet meer aan elkaar. In april zaten mijn cellen erg aan elkaar. Ik kon dus meteen de proef op de som nemen met dit middel. De resultaten zijn erg goed. Zoals gezegd zaten mijn cellen erg aan elkaar en zie hier het resultaat (bovenste plaatje is oud en niet echt mijn resultaat, maar zo zag het er wel uit. Onderste plaatje is wel echt mijn bloed resultaat)

Zoals Je ziet zijn mijn cellen veel losser en de kleur is ook goed. Nu weet ik dus zeker dat de Rain Soul echt wel iets doet. Je weet natuurlijk niet precies welk middel wat doet en heeft gedaan, maar mij heeft het overtuigd! Ik had nog wat afvalstoffen en een enkel parasietje in mijn bloed. Ik heb voor de detox Burbur gekregen en ADHS voor de bijnieren en klein magnesium tekort.

Lymfe Drainage
Sinds een paar maandjes doe ik Lymfe Drainage waar ik ontzettend veel aan heb. Ik doe dit bij een fysiotherapeut die gespecialiseerd is hierin. Dit gaat met een lichte massage techniek zodat de gifstoffen sneller worden afgevoerd. Dit heeft zeker meegeholpen in het resultaat dat ik heb geboekt.

Diëtiste
Ook een zeer belangrijke rol heeft mijn natuurdiëtiste gespeeld in dit hele verhaal! Ik laat nu 4 keer per jaar mijn voeding meten met bioresonantie. Daar heb ik ontzettend veel aan gehad, want alle voedingsmiddelen worden getest. In het begin moest ik ontzettend veel weglaten! De gifstoffen in mijn lichaam werden met het dieet erg laag en dat is geen fijn mileu voor Lyme. Het ging hier vooral om zo puur mogelijk te eten. Geen suikers, E-nummers en nog veel meer.
!Hou het milieu in je lichaam laag voor Lyme om te overleven!
Het fijne is dat ze ook mijn producten meet die ik allemaal gebruik. Zo blijven er nog meer gifstoffen uit mijn lichaam die ik zonder de testen wel binnen zou krijgen!
Ook wordt de energie gemeten. Deze was bij mij eerst 64%, toen 81% en nu 88%, waarbij 94% normaal zou zijn! Dat is echt heel goed en dat met de chronische ziekte van Lyme als diagnose!

Sauna
Ook ben ik 2 keer naar de sauna geweest voor een detox. Het is pittig om met Lyme de sauna in de gaan, want mijn lichaam reageert er meteen heftig op en ik hou het vaak niet vol, maar als ik rustig aan doe en vooral de tijd neem, dan is het goed te doen. Ik heb de dagen erna wel meer last, maar het bevalt me toch erg goed! Je voelt je lichaam detoxen. Ik ben van plan ongeveer 1 keer per maand te gaan. Zoutbaden en zoutruimtes vind ik ook erg fijn voor fijne frisse lucht om de longen flink op te schonen.

Beweging
Sinds kort sport ik ook weer. Dit is voor mij gericht op revalideren. Mijn lichaam heeft zowat een half jaar bijna niks gedaan, vooral gelegen. Dus ik begin heel rustig en bouw dit heel rustig weer op. Daar ben ik nu mee bezig en dat gaat erg goed!! Vooral avondwandelingen doen mij erg goed!

Ik ben zooooo blij dat het weer eindelijk goed met me gaat! Mijn lichaam zit nog in de opbouw en ik ga nog door met detoxen, sporten, herstellen, diëten. Ik ben erachter gekomen dat dat allemaal toch wel echt nodig is, wil je Lyme enigszins onder de knie krijgen. Bijvoorbeeld geen suiker nemen is echt een MUST! Leuk is anders, maar je ziet wel het resultaat! Hopelijk blijf ik nu langere tijd stabiel. We zullen zien, ik krijg in ieder geval steeds meer controle over mijn ziekte en dat is fijn. Heel fijn :) En nu GENIETEN!

~I'll be stronger than I've ever been
No more stillness, more sunlight,
Everything's gonna be alright~

I Stand

De afgelopen maanden waren erg zwaar! En dat komt omdat ik, naast de ziekte van Lyme, door een vreselijke tijd heen moet. Ik had eind 2015 veel cortisterioden gebruikt en deze hebben helaas Lyme opwekkend gewerkt. Ik moest in december in 1 keer stoppen en daar lijd ik nog steeds ontzettend onder. Ze noemen dit Topical Steriod Withdrawal (TSW). Je lichaam is eigenlijk verslaafd geraakt aan het gebruik van hormonen. Ik gebruikte prednison en verschillende hormoonzalven Dermovate en Elocon. En niet hormoon, maar toch gevaarlijk: Elidel. Zo hield ik mijn leven leefbaar eind 2015. Maar er lag vreselijk leed op de loer. Toen ik eenmaal was gestopt, ging mijn lichaam een ware afkickperiode in. Dit betekende nachtenlang wakker, huid helemaal open met vreselijke pijn. Je lichaam is als ware helemaal overstuur en schreeuwt om de hormonen. Ik kan deze heftige periode als zeer angstaanjagend omschrijven, omdat je nauwelijks slaapt.

Het was een zeer pijnlijke tijd, vooral het begin. Januari t/m april waren het allerzwaarste. Toen ik ook nog een geliefde vriend erbij verloor, heb ik erg zware weken gehad. Zoals je op de foto's ziet, heb ik erg veel pijn gehad. In korte cyclussen van een paar dagen, ging het telkens opnieuw open, kwam er vocht uit en werden het wonden. Daarna werd het droog en vielen de vlokken huid op de grond. Dit proces kwam telkens opnieuw terug en ik begin er nu pas een beetje uit te komen. Dit proces kan maandenlang duren.

Wat me vooral is opgevallen aan deze moeilijke periode is dat je als mens mega sterk bent. Lichamelijk en psychisch kan ik ontzettend veel aan en ben ik erg trots op mezelf dat ik zo goed heb doorgezet. Ik heb vaak gedacht om toch weer stiekem te gaan smeren met hormonen, omdat de pijn zo heftig was, maar ik heb goed doorgezet. En ben door alle pijn gegaan. Het gaat inmiddels wel beter, maar ik ben er nog niet. Ik heb nog steeds last van Red Skin Syndrom (RSS). Dit komt bij TSW erg veel voor. Je krijgt dan opvlammingen (flares) en ik krijg deze vooral in mijn gezicht, nek en hals.

Voor de Lyme is dit uiteraard allemaal niet goed geweest en daarom word ik nu weer behandeld op de actieve Lyme en co-infecties. Omdat ik resistent ben voor antibiotica, doe ik nu een geheel natuurlijke behandeling met natuurlijke middelen zoals banderol en zilverwater. Dit in combinatie met veel supplementen en bioresonantie. Ik ga vooruit en daar ben ik erg dankbaar voor. Hopelijk ben ik er gauw uit en kan ik leuke dingen gaan doen. Dit mis ik ontzettend. Mijn leven staat nu alweer bijna 5 maanden stil. Begin het leven toch wel te missen.

~You never lose hold of me
You always trust and you see
I stand
I stand~

A Life on Pause

Het is nacht en ik lig voor de zoveelste keer wakker. Sinds januari is mijn huid veranderd in een nachtmerrie. In december begon ik me weer slechter te voelen. Het smeren met zware hormonen gaven me mijn leven terug, maar maakte me ook zieker en zieker. In het begin niet, maar uiteindelijk werd ik zwakker. Ik belandde weer bij mijn arts en die nam meteen bloed af. Lyme kwam positief terug, maar ook was ik erg vergiftigd. Ik ben er kapot van. Arts stelde voor, meteen na kerst, om te stoppen met de hormoonzalven. Hier stond ik achter, want het elke dag smeren voelde niet meer goed. Ik stopte cold turkey en na een week begon de ellende.

Ik had antibiotica en ik sliep dag in, dag uit. Ik was kapot! Uiteraard begon opeens mijn huid op te spelen. En daar ben ik nu heel ziek van :( Ik ga van de bank naar het bed en weer terug. De pijn is heel heftig en ik lijd er ontzettend van. Opstaan doet heel zeer, omdat de huid dan strak trekt. Tot eten of drinken moet ik mezelf dwingen. Ik ben veel afgevallen. Ik heb suizen in mijn oren van de pijn en de stress. Foto´s van de ernstige eczeem en mijn huid die helemaal open ligt, durf ik niet te posten, omdat ze te schokkend zijn. Ik heb deze wel met mensen gedeeld die dicht bij me staan en zij waren erg geschokt.

24/7 pijn is vreselijk. Mijn huid brandt de hele dag en ik kan niks. Ik kan niet voor mezelf zorgen en dat vind ik zelf heel erg. Ik weet even niet of er hoop is.... Ik moet wachten dat mijn huid vanzelf gaat herstellen.... Wachten met pijn, duurt zo ontzettend lang. De nachten duren soms een eeuwigheid.

Ik mis mijn vrijheid vooral erg. Het is een leven dat voor de zoveelste keer op pauze staat.... Dit maakt me intens verdrietig....

Dit stukje tekst is speciaal voor mijn vriend, die me zo goed steunt. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor.

°Thank you for staying forever
Thank you for staying around
You dont hear a sound from the outside 
When we´re caught in the eye of the storm°

Start ontgiftingsproces NU

Het gaat niet slecht met me! Ook lekker om daar eens mee te beginnen! Eind juli kreeg ik weer ellendige eczeem, full body! Helemaal onder... Vreselijk, de pijn werd weer niet te dragen en op een avond twee weken geleden kreeg ik weer een allergie aanval. En toen was ik er klaar mee...

Het is diep in de nacht als ik nog half lig te slapen en ondertussen krap ik me voor de honderdste keer helemaal open. Alle huid die overdag rust had, omdat ik me zo goed had ingehouden om niet te krabben, werd in mijn slaap heftig opengekrabd. De allergie sloeg op mijn longen en helemaal in paniek werd ik wakker. Ik hijgde om naar adem te happen. Wat een ellende. Huilend smeekte ik dat op mocht houden, maar het gaat altijd maar door en door. Handen onder het vocht en bloed. Dit moest stoppen en snel, want ik kon er echt niet meer tegen! In de medicijnkast heb ik prednison liggen en ik was close om het weer te gaan gebruiken. Maar naast de prednison lag ook nog een tube hormoonzalf, de zwaarste klasse. Dit maar weer eens proberen? Mijn gevoel zei de prednison te laten staan en te gaan voor de hormoonzalf. Resultaat: binnen 48 uur pijnvrij, eczeem trok weg en ik voelde me weer leven....

Bizar toch? Dit is me nog nooit gelukt met alle zalven die ik ooit had. Nu sloeg het meteen aan. Het feest kan beginnen! Al snel werd duidelijk dat hormoonzalf gevaarlijk kan zijn en nu ben ik af aan het bouwen ermee. Het is natuurlijk rotzooi, die zalf, maar het moest even. Ik smeer nu bijna 2 weken en de bijwerkingen zijn behoorlijk aanwezig: striemen, nieuwe moedervlekken, huid die aanvoelt als schuurpapier, acne. Maar ik vind het het echt waard! Want naast mijn eczeem, dat bijna weg is, is nu ook opeens mijn allergische aanval verdwenen! Raar, maar waar!

Maar eerlijk is eerlijk: er is een ommekeer nodig, want als ik stop met hormoonzalf, komt natuurlijk alles weer terug! En dat is niet de bedoeling. Ik ging nadenken over de vraag waarom ik zo teruggevallen was. Zo ging ik nadenken: hmm, ik ging inderdaad weer wat meer dingen eten die ik eerst niet mocht, dacht het goed te verdragen, ik ben teveel gaan sporten en heb mijn lichaam gepusht, ben 4 kilo afgevallen... Hmmm, volgens mij heb ik mezelf uit balans gebracht door te genieten van eten deze zomer. En zo is mijn lichaam steeds meer uit balans geraakt, mijn immuunsysteem ging overreageren en daar waren de allergische reacties.

Dus conclusie: ik ga ontgiften, en dit keer: STRENG! Als ik hieruit wil komen, moet ik zoveel mogelijk lichamelijk en geestelijk zuiver blijven! Zo ga ik het aanpakken:
- eten: geen melk, suiker, gluten, soya, geen nachtschades. Alleen strikt dieet voeding!
- beweging: 30 minuten per dag wandelen
- rust: mediteren, ademhalingsoefeningen of yoga
- zo min mogelijk gifstoffen van make up, shampoo, zepen enzovoort
- verder ga ik de volgende middelen gebruiken als ze volgende week binnen zijn: Schussler zouten, Floradix, Opsonat spag. Peka druppels

Deze dingen zouden mijn lichaam weer helemaal moeten reinigen en opnieuw de kans moeten geven om mijn weerstand weer op te bouwen. Ik zal dit minstens 3 maanden achter elkaar moeten volhouden, want anders ga ik onderuit en nu wil ik hier echt weer uitkomen hoor! START ontgiften NU :) Tot later!

I can´t believe the void
I feel inside
The moon, the sun, the stars
were passing by
In my life I am free
If the whole world agrees